............ Habermas için “rasyonellik” kavramı, bilginin temellendirilmelerinden ziyade bilginin kullanılma biçimleriyle ilgilenmek zorundadır. (Habermas 1984:1.Blm) Bir önermenin yada bir eylemin “rasyonel” olduğunu söylemek, önermenin yada eylemin, prensipte, argümantasyon prosedürleriyle doğrulanabileceğini iddia etmektedir. Argümantasyon, Habermas’ın terimiyle, tartışmalar yoluyla ortaya çıktığında zorlamaya başvurmaksızın iletişimsel ilişkilerin sürekliliğini olası kılan, iletişimde asli olarak bulunan rasyonelliğin “başvuru mahkemesi”dir. İletişimsel rasyonellik temelindedir ki, Habermas göreceliğe karşı çıkmaya çabalar ve beşeri toplumun topyekün evrimini onun aracılığıyla yorumlamaya çalışır. Bilginin evrensel olarak geçerli temellendirmeleri olmayabilir; birçok açıdan olduğu gibi bu açıdan da Habermas’ın söylemek zorunda olduğu şeyler Popper’ın görüşleriyle paraleldir.- Fakat prosedür olarak rasyonelliğin kuralları- yani, garantili sonuçlara tarzları, heryerde aynıdır.
Quentin Skinner
“Çağdaş Temel Kuramlar”
Blm. VII s.169 (Vadi yay.)
Yorumlar
Yorum Gönder